Podatek od umowy sprzedaży nieruchomości zabudowanej

Sprzedaż nieruchomości zabudowanej  w myśl przepisów podatkowych będzie stanowić dostawę towarów, która co do zasady będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Ustawodawca wprowadza jednak szereg przepisów, które stanowią o zwolnieniu niektórych takich transakcji z opodatkowania podatkiem VAT, między innymi zwolniona z podatku VAT jest dostawa nieruchomości zabudowanej co do której upłynął okres dłuższy niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, przy czym pierwsze zasiedlenie oznacza oddanie budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem lub sprzedaż), po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Dostawa, która nie podlega zwolnieniu opisanemu powyżej, będzie również zwolniona z VAT jeżeli w stosunku do budynków, budowli lub ich części znajdujących się na nieruchomości nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – dodatkowym wymogiem jest, aby dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku od których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów).

Jeżeli jednak transakcja będzie zwolniona z VAT, co do zasady, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem PCC wstawce 2% od wartości.

 

Spółka jako właściciel nieruchomości rolnej

Od 1 maja 2016 roku Agencja Nieruchomości Rolnych ma prawo pierwokupu udziałów i akcji w spółkach handlowych, które posiadają nieruchomości rolne.

Oznacza to, że przed przystąpieniem do zawarcia umowy sprzedaży udziałów bądź akcji sprzedający i kupujący muszą uzyskać od spółki handlowej informację, czy spółka ta posiada nieruchomości rolne. Nieruchomości rolne to nieruchomości położone na obszarach przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na cele rolne. Wystarczy, żeby tylko część nieruchomości była przeznaczona na cele rolne, aby Agencja Nieruchomości Rolnych posiadała prawo pierwokupu udziałów lub akcji w takiej spółce. Prawo pierwokupu zastrzeżone dla Agencji Nieruchomości Rolnych nie dotyczy dwóch sytuacji: (1) sprzedaży akcji notowanych na giełdzie papierów wartościowych oraz (2) sprzedaży udziałów i akcji na rzecz osoby bliskiej.

Zawarcie umowy sprzedaży udziałów lub akcji bez powiadomienia Agencji Nieruchomości Rolnych o zamiarze sprzedaży udziałów lub akcji w spółce posiadającej nieruchomość rolną oznaczać będzie, iż taka sprzedaż będzie z mocy prawa nieważna. Dlatego też w przypadku sprzedaży udziałów lub akcji w spółce, która jest właścicielem nieruchomości rolnych trzeba dokonać w dwóch etapach: po pierwsze, zawrzeć warunkową umowę sprzedaży; warunkiem dojścia do skutku właściwej umowy sprzedaży będzie nieskorzystanie przez Agencję Nieruchomości Rolnych z prawa pierwokupu a następnie po otrzymaniu oświadczenia Agencji Nieruchomości Rolnych o nieskorzystaniu z prawa pierwokupu – dojdzie do zawarcia właściwej umowy sprzedaży.

Wykonując prawo pierwokupu Agencja Nieruchomości Rolnych nie jest związana postanowieniami przekazanej jej umowy warunkowej. Zgodnie z art. 3 ust. 8 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego Agencja Nieruchomości Rolnych ma prawo zwrócić się do sądu o ustalenie ceny tej nieruchomości, gdy Agencja uważa, że cena sprzedawanej nieruchomości rażąco odbiega od jej wartości rynkowej. Co więcej, Agencja Nieruchomości Rolnych ma prawo przeglądania ksiąg i dokumentów spółki oraz żądania od spółki informacji dotyczących obciążeń i zobowiązań nieujętych w księgach i dokumentach.

źródło: http://zakladanie-spolek.com.pl/spolka-o-o-wlascicielem-nieruchomosci-rolnej/

Wykreślenie spółki z Krajowego Rejestru Sądowego bez likwidacji

Na mocy nowelizacji ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 1924) dnia 31 grudnia 2015 roku byt prawny utraciły wszystkie spółki wpisane do obowiązującego dawniej Rejestru Handlowego B i nieprzerejestrowane do dnia dzisiejszego do KRS.

Zmiana przepisów jednak spowodowała, że wnioski o wykreślenie bez likwidacji bywają kierowane przez podmioty, które chcą uniknąć często kosztownych postępowań likwidacyjnych.

Obecnie sąd rejestrowy może wszcząć postępowanie o rozwiązanie podmiotu bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego gdy spółka nie składa sprawozdań rocznych, a postępowania przymuszające i grzywny nie skutkują, lub miedzy innymi jeśli postępowanie upadłościowe wobec spółki nie może być przeprowadzone z uwagi na brak majątku na pokrycie jego kosztów. W takich okolicznościach sąd po stwierdzeniu, że spółka nie prowadzi działalności ani nie posiada majątku, wykreśla ją z KRS.

W standardowym trybie to wspólnicy niechcianej spółki powinni podjąć uchwałę o zakończeniu jej działalności, przeprowadzić postępowanie likwidacyjne oraz złożyć stosowne dokumenty kończące byt spółki do KRS.

Zmiana sposobu korzystania z lokalu z mieszkalnego na biurowy

Prowadzenie biura w mieszkaniu wymaga załatwienia formalności budowlanych. Właściciel, który im nie sprosta, musi się liczyć z konsekwencjami.

Zmiana sposobu korzystania z lokalu nie oznacza jedynie zmiany faktycznego z niego korzystania. Naczelny Sąd Administracyjny wydał orzeczenie niekorzystne dla współwłaścicieli mieszkania zaadaptowanego na lokal biurowy. Potwierdził, że nadzór budowlany może nakazać przywrócenie jego pierwotnej funkcji, o ile właściciele nie przedstawią stosownych dokumentów.

Spór, którym zajmował się NSA, dotyczył lokalu w budynku wielorodzinnym położonym na warszawskim Żoliborzu. Trójka jego współwłaścicieli wynajęła go razem z dwoma pomieszczeniami w piwnicy na biuro firmie specjalizującej się w zakładaniu monitoringu. Nie spodobało się to właścicielowi innego lokalu w tym budynku, który zawiadomił powiatowy nadzór budowlany. Ten przyszedł z kontrolą. W jej trakcie okazało się, że właściciele nie zgłosili zmiany sposobu użytkowania lokalu. Inspektor wydał postanowienie zakazujące korzystania z lokalu i nakazał dostarczenie m.in. zaświadczenia o zgodności zmiany sposobu użytkowania z miejscowym planem obowiązującym na tym terenie oraz ekspertyzy technicznej. Po jakimś czasie nadzór wrócił do lokalu. Biuro działało jak gdyby nigdy nic. Poza tym jego właściciele zlekceważyli obowiązek dostarczenia żądanych przez nadzór dokumentów. Powiatowy inspektor wydał więc decyzję o przywróceniu pierwotnej funkcji lokalowi.

Współwłaściciele odwołali się do wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego. Tłumaczyli, że nie doszło do zmiany warunków bezpieczeństwa pożarowego, pracy czy też higieniczno-sanitarnych, o których mówi art. 71 prawa budowlanego. Firma bowiem przyjmuje zlecenia przez internet, a w lokalu pracuje tylko pięć osób przy komputerach. Skoro więc nie doszło do zmiany warunków, to nie musieli załatwiać żadnych formalności budowlanych w postaci zgłoszenia ani dostarczać dokumentów żądnych przez inspektora nadzoru. Ich zdaniem prawo budowlane nie nakłada takiego obowiązku.

Wojewódzki inspektor nadzoru, a następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie uwzględnili skargi współwłaścicieli lokalu.

źródło: Rzeczpospolita

Elektroniczne wnioski do ksiąg wieczystych dopiero we wrześniu 2016 r.

Elektroniczne wnioski do ksiąg wieczystych.

Wpisy do ksiąg wieczystych trafią do sądów drogą elektroniczną dopiero 8 września br., a nie – jak pierwotnie zakładano – w kwietniu.

Do Sejmu trafił projekt nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego, kodeksu cywilnego oraz innych ustaw. Przekłada on wejście w życie kolejnego etapu reformy postępowania wieczystoksięgowego. Miało to nastąpić 1 kwietnia. Posłowie PiS chcą to przełożyć na 8 września.

Wspomniany projekt przewiduje, że wpisy do ksiąg wieczystych trafią do sądów drogą elektroniczną. W ten sam sposób będą mogły być zakładane księgi. Prawo do elektronicznego przesyłania wpisów dostaną notariusze, a także komornicy i naczelnicy urzędów skarbowych.

Dokumenty dołączane do elektronicznych wniosków zachowają postać tradycyjną, czyli papierową. Nowe przepisy mają poprawić bezpieczeństwo obrotu prawnego. Gdy bowiem wniosek wpłynie do sądu, w księdze automatycznie pojawi się o nim wzmianka. Teraz musi minąć od kilku do kilkunastu dni. Istnieje więc ryzyko, że na przykład oszust sprzeda nieruchomość po raz kolejny.
źródło: Rzeczpospolita

Dwuosobowa spółka cywilna a śmierć wspólnika

Jeżeli umowa spółki cywilnej nie stanowi inaczej – w razie śmierci wspólnika dwuosobowej spółki cywilnej, spółka cywilna ulega ona rozwiązaniu.

Skutek taki jednak nie nastąpi, jeżeli umowa spółki przewiduje, że w miejsce zmarłego wstąpią jego spadkobiercy. Na taką możliwość wskazuje art. 827 Kodeksu cywilnego który stanowi, że można zastrzec, iż spadkobiercy wspólnika wejdą do spółki na jego miejsce. W wypadku takim powinni oni wskazać drugiemu wspólnikowi jedną osobę, która będzie wykonywała ich prawa. Dopóki to nie nastąpi, pozostali wspólnicy mogą samodzielnie podejmować czynności w zakresie prowadzenia spraw spółki.

Zatem jeżeli wspólnicy chcą, aby na ich miejsce wstąpili  spadkobiercy, muszą zawrzeć odpowiednie postanowienie w umowie spółki.

Jeżeli umowa spółki zawarta była w formie pisemnej, do zmiany wystarczy podjęcie uchwały sporządzonej na piśmie w przedmiocie zmiany umowy spółki, przykładowo : wspólnicy jednomyślnie postanawiają zmienić umowę spółki poprzez dodanie paragrafu stanowiącego, że w razie śmierci wspólnika spółki, jego spadkobiercy wejdą do spółki na jego miejsce”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2010 r., nr IBPP1/443-1067/09/EA, wypowiadając się w kwestii skutków śmierci wspólnika dwuosobowej spółki cywilnej stwierdził, że istotne są zapisy umowy spółki które przewidują lub nie przewidują wejścia spadkobierców na miejsce zmarłego wspólnika. Śmierć wspólnika w dwuosobowej spółce cywilnej nie powoduje rozwiązania spółki, o ile spadkobierca wejdzie w miejsce zmarłego wspólnika. Spółka może więc ulec rozwiązaniu w przypadku śmierci wspólnika, o ile wspólników było dwóch oraz gdy w umowie spółki nie zostało zastrzeżone, że spadkobiercy wspólnika mogą wejść na jego miejsce. Do rozwiązania spółki cywilnej dochodzi również, gdy spadkobiercy nie chcą lub nie mogą wejść w miejsce zmarłego wspólnika.

Po wejściu do dwuosobowej spółki cywilnej spadkobierców zmarłego wspólnika (zgodnie z postanowieniami umowy spółki cywilnej) spółka nadal będzie istnieć – nie dojdzie do jej rozwiązania.

źródło: http://www.gofin.pl/firma/17,2,120,150150,kontynuacja-spolki-cywilnej-pomimo-smierci-wspolnika.html

Wyjazdowe czynności notarialne

Wyjazdowe czynności notarialne, czyli te które odbywają się poza siedzibą kancelarii, to wyjątek przewidziany przez ustawodawcę w ustawie Prawo o notariacie.

Zgodnie z art. 3 ustawy Prawo o notariacie, notariusz dokonuje czynności notarialnych w kancelarii notarialnej. Jest to zasadą, od której ustawodawca przewidział wyjątek §2 powołanego przepisu. Wskazano bowiem, że czynność notarialna może być dokonana także w innym miejscu, jeżeli przemawia za tym charakter czynności lub szczególne okoliczności (np. w domu, szpitalu czy areszcie).

Szczególne okoliczności

Pojęcie „szczególnych okoliczności” nie zostało zdefiniowane. Sąd Najwyższy w jednym ze swoich orzeczeń wskazał jednak, że ocena szczególnych okoliczności nie może być dowolna i nie oznacza swobodnego korzystania przez notariusza z możliwości dokonywania czynności notarialnych poza kancelarią. Oznacza to, że notariusz oraz strony czynności notarialnej nie mogą kierować się tylko swoją chęcią czy wygodą. Wola stron i zgoda notariusza na dokonanie czynności poza kancelarią nie jest wystarczającą przesłanką uznania ich za „szczególne okoliczności”, o których mówi prawo o notariacie. Obowiązujące przepisy nie dają notariuszowi swobody w podejmowaniu decyzji czy czynność notarialna ma być dokonana w kancelarii czy też poza nią. Ten drugi przypadek jest wyjątkiem. Jak się jednak okazuje, notariusze, chcąc być konkurencyjni na rynku, coraz częściej dokonują czynności notarialnych

Szczególne okoliczności to m.in. zły stan zdrowia klienta, problemy z poruszaniem się czy pobyt w miejscu, z którego nie ma możliwości swobodnego wyjścia (areszt, więzienie). Notariusz może również udać się na walne zgromadzenie spółki czy zebranie wspólnoty mieszkaniowej.

Obecnie dokonywanie czynności notarialnych poza kancelarią bez uzasadnienia jest przewinieniem zawodowym i naruszeniem zasad kodeksu etyki zawodowej, zagrożonym karą dyscyplinarną (m.in. upomnienia, nagana, kara pieniężna).

Elektroniczne postępowanie wieczystoksięgowe

Elektroniczne postepowanie wieczystoksięgowe ma zapobiec nieprawidłowościom, które mogą powstać w związku z różną od daty aktu notarialnego datą wpłynięcia wypisu aktu do sądu wieczystoksięgowego.

Nadchodzące zmiany, które wejdą w życie dnia 01 kwietnia 2016 roku prowadzą do zwiększenia pewności obrotu nieruchomościami poprzez stworzenie możliwości natychmiastowego ujawnienia transakcji dotyczącej nieruchomości w księdze wieczystej.

Utrudni to praktyki polegające na kilkakrotnej sprzedaży tej samej nieruchomości różnym nabywcom przez nieuczciwych sprzedawców, zanim ujawniona została wzmianka w księdze wieczystej o zmianie właściciela.

Zgodnie z aktualnym stanem prawnym notariusz w terminie 3 dni roboczych od dnia przeprowadzenia transakcji zobowiązany jest wysłać do sądu rejonowego wypis aktu notarialnego zawierający wniosek o ujawnienie nowego właściciela. Oznacza to, że nawet kilka dni po transakcji w dziale II księgi wieczystej prowadzonej dla zbytej nieruchomości może nie widnieć żaden ślad po przeprowadzonej transakcji.

Obowiązek wszczęcia elektronicznego postępowania będzie obciążał m.in. notariuszy, komorników sądowych i naczelników urzędów skarbowych. Aby móc składać wnioski do sądów wieczystoksięgowych, każda z wymienionych osób będzie posiadała indywidualne konto w systemie teleinformatycznym, które zostanie zweryfikowane w oparciu o dane posiadane przez samorząd notarialny i komorniczy oraz Ministra Finansów, co pozwoli jednocześnie uniknąć przesyłania wniosków przez osoby nieuprawnione (np. zawieszonych notariuszy, komorników z zakazem wykonywania zawodu). Ponadto dla skutecznego dostarczenia formularza będzie wymagane, aby został on opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP.

Wnioski składane przez notariuszy będą dotyczyły nie tylko wpisów wynikających bezpośrednio z dokonanej czynności notarialnej, ale również, na żądanie strony, także innych czynności pozostających w związku z podpisywanym aktem.

Wniosek o dokonanie wpisu lub założenie księgi wieczystej będzie składany najpóźniej w dniu sporządzenia aktu notarialnego, dzięki czemu pole do nadużyć znacząco się skurczy – wnioski zostaną zarejestrowane w systemie z dokładnością co do sekundy. Przesłanie dwóch formularzy w identycznym czasie wydaje się niepodobieństwem, co  rozwiąże równocześnie problem pierwszeństwa składanych wniosków o wpis.

Do składanego wniosku nie trzeba będzie co do zasady dołączać żadnych załączników, z jednym wyjątkiem – jeśli dokument stanowi podstawę sporządzenia aktu notarialnego lub innej czynności oraz został sporządzony wyłącznie w postaci elektronicznej, to wówczas należy przesłać go wraz z wnioskiem o wpis (obowiązek ten nie rozciąga się jednak na dokumenty tradycyjne, które uzyskały formę elektroniczną dopiero w postaci skanowania). Ustawodawca przewidział, że zarówno notariusz, jak i komornik czy naczelnik urzędu skarbowego będą przesyłać dokumenty papierowe do sądu wieczystoksięgowego w terminie 3 dni od dnia zarejestrowania wniosku.

Zawiadomienie o rozpatrzeniu wniosku o wpis lub utworzenie księgi wieczystej dla nieruchomości będzie przesyłane osobom zainteresowanym w postaci papierowej, za pośrednictwem operatora pocztowego. Nowe przepisy dopuszczają jednak odstępstwa od tej reguły – można zrzec się tego zawiadomienia w treści aktu notarialnego i złożyć uczestnikowi wniosek o przekazanie zawiadomienia na konto wskazane w systemie teleinformatycznym; jeśli wskazane dane nie umożliwią dostarczenia elektronicznego, wówczas przesyła się zawiadomienie  drogą pocztową.

źródło: http://prawoanieruchomosci.pl/blog/elektroniczne-post%C4%99powanie-wieczystoksi%C4%99gowe-%E2%80%93-b%C4%99dzie-trudniej-oszukiwa%C4%87-w-obrocie

Odrolnienie – wyłączenie gruntu z produkcji rolnej

Mocą ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. – o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych,która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2009 roku, grunty rolne, (a więc de facto wszystkie nieruchomości oznaczone symbolem klasoużytków rolnych, które nie znajdują się na obszarze dla których gmina uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i nie ustalono dla nich warunków zabudowy), położone w granicach administracyjnych miast zwolniono z obowiązku odrolniania i wyłączenia z produkcji rolnej  ( art. 5b do ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych).

Następnie na mocy art. 3 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw, wyżej wymieniony art. 5b został uchylony, dodano natomiast nowy art. 10a w brzmieniu: „przepisów rozdziału 2 nie stosuje się do gruntów rolnych położonych w granicach administracyjnych miast „. Zmiana weszła w życie 5 września 2014 r.

Obowiązująca od 1 stycznia 2009 roku do dnia 04 września 2014 roku treść ustawy o ochronie gruntów przewidywała duże ułatwienia w procedurze wyłączania gruntów z produkcji rolnej.  Jak wynikało z art. 5b Ustawy o ochronie gruntów (który od dnia 5 września 2014 roku już nie obowiązuje), z procedury tej zwolniono wszystkie grunty w granicach administracyjnych miast.

Obowiązujący obecnie art. 10a Ustawy o ochronie gruntów (który miał zastąpić uchylony art. 5b), stanowi, że do gruntów rolnych położonych w granicach administracyjnych miast nie stosuje się wyłącznie przepisów Rozdziału 2 Ustawy o ochronie gruntów, jednak kwestie związane z procedurą wyłączenia gruntu z produkcji rolnej regulowane są w Rozdziale 3 Ustawy o ochronie gruntów (Wyłączanie gruntów z produkcji rolniczej lub leśnej).  W konsekwencji obecnie do gruntów rolnych położonych w granicach administracyjnych miast ponownie znajdzie zastosowanie art. 11 Ustawy o ochronie gruntów, zgodnie z którego brzmieniem wyłączenie z produkcji użytków rolnych  wytworzonych z gleb pochodzenia mineralnego i organicznego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa, IIIb, oraz użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V i VI wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego, a także gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-10 Ustawy o ochronie gruntów, oraz gruntów leśnych, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne – może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalających na takie wyłączenie.

Warunki, jakie musi spełniać działka przed jej odrolnieniem

Nie każdą działkę rolną można odrolnić poprzez decyzję o warunkach zabudowy i decyzję o wyłączeniu gruntów spod produkcji rolnej. Działka rolna musi spełniać jednocześnie kilka podstawowych wymagań:
1. działka musi posiadać bezpośredni dostęp do drogi publicznej lub posiadać odpowiednie zapisy hipoteczne, gwarantujące służebność dojazdu (przy braku sąsiedztwa z drogą publiczną) lub gwarancję obsługi komunikacyjnej poprzez drogę wewnętrzną (np. odpowiednie zapisy w akcie notarialnym).
2. przynajmniej jedna z działek sąsiednich musi być zabudowana. Umożliwi to bowiem przeprowadzenie analizy cech i funkcji zabudowy, aby w myśl zasady dobrego sąsiedztwa, zagwarantować, że nowo powstająca inwestycja nie zaburzy funkcji i charakterystyki zabudowy w najbliższej okolicy.
3. w przypadku wnioskowania o zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, po 28 czerwca 2015r. nie jest wymagane zapewnienie dostępu do mediów (prąd, woda, gaz itp.). Kwestie te będą podlegały kontroli dopiero na etapie wnioskowania o zgodę na użytkowanie budynku na cele mieszkalne.
4. co do gruntów o klasie I-III, które w ewidencji gruntów oznaczone są jako użytki rolne, czyli grunty orne lub pastwiska, zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na budowlane  może nastąpić wyłącznie w drodze uchwalenia odpowiedniego miejscowego planu zagospodarowania terenu.

Krok 1 – Wniosek o warunki zabudowy dla działki rolnej

We wniosku o warunki zabudowy należy dokładnie określić jakiego typu zabudowę chcemy zrealizować, podać gabaryty i charakterystykę projektowanej zabudowy – budynków, dróg, obiektów technicznych itp. Należy również wskazać na mapie planowaną lokalizację wszystkich obiektów. W przypadku gruntów klasy I-III gmina będzie zobowiązana zasięgnąć opinii Starostwa Powiatowego, co wydłuża postępowanie o ok. 2 tygodnie (Starosta opiniuje tzw. projekt decyzji o warunkach zabudowy).

 

Krok 2 – Wyłączenie gruntów spod produkcji rolnej

Ostatnim etapem w procedurze odrolnienia gruntu jest wystąpienie z wnioskiem o wyłączenie gruntów spod produkcji rolnej, czyli o rozpoczęcie innego niż rolnicze użytkowanie danego terenu.

 

Wyłączenie gruntów spod produkcji rolnej następuje wyłącznie w drodze odpowiedniej decyzji administracyjnej. Dotyczy to gruntów klasy I, II, III (IIIa i IIIb) oraz użytków rolnych na gruntach klasy IV, IVa, IVb V i VI jeśli są to grunty pochodzenia organicznego.
Są też sytuacje, gdy zgoda jest potrzebna przy gruntach klas IV, IVa i IVb pochodzenia mineralnego – ma to miejsce wtedy, gdy rada gminy podjęła uchwałę o ochronie tych gruntów na swoim terenie, w tym innym przypadku uzyskamy decyzję o pozwoleniu na budowę bez potrzeby dostarczania decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej.
Wniosek o wyłączenie gruntów spod produkcji rolnej należy składać w odpowiednim dla danej miejscowości Starostwie Powiatowym.
Do ww. wniosku należy załączyć ostateczną decyzję o warunkach zabudowy, wydaną przez gminę, właściwą dla danej miejscowości.
Decyzja musi zostać uzyskana przed złożeniem wniosku o pozwolenie na budowę obiektu, wymagającego odrolnienia gruntów.
W przypadku gruntów klasy IV – VI Starosta nie może odmówić zgody na ich wyłączenie spod produkcji rolnej.